Wieżyca

Kaszuby są dzieckiem lądolodu skandynawskiego. Materiał skalny przemielony przez zwały lodu, pchany przez dziesiątki kilometrów, wybierany z miękkich zagłębień, osadzany na twardym podłożu w postaci wałów [ozów] i wzgórz przybrał formę, którą możemy się tu zachwycać. Gdy stopiony lód wypełnił zagłębienia tworząc setki jezior, jeziorek i oczek wodnych, powstała kraina, jak z marzeń.

Wzgórza Szymbarskie, których najwyższym szczytem jest 329 metrowa Wieżyca, są właśnie morenowym pasmem utworzonym w trakcie ostatniego zlodowacenia. Góra ta, będąca najwyższym naturalnym wzniesieniem Polskiego Niżu jest jedną z głównych atrakcji kaszubszczyzny. Pokryty bukowym lasem wierzchołek wieńczy 35-metrowa wieża widokowa im. Jana Pawła II – kolejna z szeregu dotychczas tu istniejących. Pierwszą, kamienną, o wysokości 15 m, wybudowano tu w 1889 roku, obecna, niedawno wyremontowana, liczy sobie ćwierć wieku. Stoi ona nieco poniżej szczytu, a sam szczyt zajmuje duży krzyż oraz fundamenty po jej poprzedniczce.

Z wieży roztacza się widok na Kaszubski Park Krajobrazowy. Wśród lasów błyszczą rynnowe jeziora Raduńskie i Ostrzyckie, a zagubione wśród nich wioski przyzywają czerwienią dachówek. Na najwyższym, trzecim tarasie, umieszczono tablice wskazujące usytuowanie i odległość do kilkunastu miejsc w Polsce. Podkarpacia nie uwzględniono.

U podnóża wzgórza wybudowano duży parking, przez który przebiega na szczyt i dalej, w kierunku Ostrzyc, czarny Szlak Wzgórz Szymbarskich. Wieżyca cieszy się popularnością również w zimie – na jej stokach wybudowano bowiem wyciąg i trasę narciarską.

Zarówno parking jak i wejście na wieżę widokową są płatne, ale warto skorzystać.

W. Salamon