Czas marszu: 7 godz.
Odległość: 32 km
Poziom trudności: średnio trudny
Szlak dostępny dla rowerzystów.
Ważne linki:
Fajna strona o Białowieży
Pałac carski w Białowieży
Oferta taniego noclegu u przemiłych gospodarzy
Władza po trudach rządzenia powinna godnie odpocząć, a najlepiej godnie i aktywnie.
W latach dawnych wypoczynek - często połączony z dyplomacją i koligaceniem rodzin - zapewniały wyjazdy na polowania.
Łowy były rozrywką głów koronowanych i zaproszonych gości z wyższych sfer, ale również dostarczały mięsiwo na pańskie stoły.
Na stoły mniej pańskie mięso trafiało za sprawą kłusownictwa, które było zazwyczaj karane śmiercią, ale czego się nie robi, gdy głód zagląda w oczy.
Dzisiejsza Puszcza Białowieska swój charakter zawdzięcza właśnie królewskim edyktom
z początków XV wieku,
kiedy to Jagiełło ustanowił ją prywatną własnością władcy, z której jedynie on mógł korzystać.
I tak było przez stulecia. Po utracie niepodległości puszcza znalazła się na obszarze zaboru rosyjskiego,
przetrwała chwilowe, masowe polowania,
a pod koniec XIX wieku znów została objęta całkowitą ochroną.
Wtedy do Białowieży doprowadzono linię kolejową i wybudowano myśliwski pałac carski - niestety nie przetrwał
II wojny światowej.
Zawieruch wojennych nie przetrwał również żubr – symbol puszczy. W czasie I wojny światowej Niemcy prowadzili rabunkową gospodarkę leśną,
a z masowego wyrębu został wyłączony jedynie obszar dzisiejszego Rezerwatu ścisłego. Tak więc, choć ok. 4/5 dzisiejszej puszczy stanowi
las nasadzony przez człowieka, a ostatni, żyjący na wolności żubr został zastrzelony w 1919 roku, to dzięki zabiegom wielu ludzi,
począwszy od króla Jagiełły, przez twórców Parku Narodowego, po hodowców, którzy z nielicznych, żyjących w niewoli żubrów potrafili
odtworzyć ich populację, możemy znów przemierzać te wspaniałe tereny i cieszyć się kontaktem z przyrodą.
Dostępna dla turystów puszcza poprzecinana jest licznymi szlakami, drogami i ścieżkami leśnymi. Część z nich - w związku z zagrożeniem upadkiem
drzew zniszczonych przez korniki - jest zamknięta, ale przed chętnymi – pieszymi i rowerzystami – wiele dróg do przebycia.
Naszą wędrówkę rozpoczynamy z Białowieży. Maszerujemy żółtym szlakiem, odwiedzamy Rezerwat Pokazowy Żubrów,
Dęby Królewskie, Teremiski i Budy – dwie małe wioseczki leżące w głębi puszczy, by następnie zawrócić na południe i dotrzeć do Czerlonki.
Tu zawracamy na wschód, podążamy leśnymi duktami do Miejsca Mocy i zamykamy pętlę na przedpolu Białowieży.
Droga wiedzie przez różne fragmenty puszczy – liściaste i iglaste, zdrowe i atakowane przez kornika, suche i podmokłe, zamieszkałe i dzikie.
Jest środek sezonu, ale turystów jest bardzo mało – wiele kilometrów marszu i tylko nas dwoje. Śpiew ptaków i tworzące klimat, przebijające się przez
listowie promienie światła, cisza i ogrom przyrody oraz świadomość, że gdzieś tutaj mieszka na swobodzie ponad 500 żubrów dopinguje do marszu.
Białowieża, to również siedziba Muzeum Parku Narodowego z piękną, multimedialną prezentacją, możliwość skorzystania
z usług przewodników i wędrówka po zamkniętej
części Parku Narodowego, zaplecze turystyczne na bogatą i biedną kieszeń, liczne wypożyczalnie rowerów, dwa skanseny, ścieżki przyrodnicze, np. Żebra Żubra
i dzielni ekolodzy lub eko-terroryści – to w zależności od poglądów :)
Jeśli więc chcesz doświadczyć kontaktu z przyrodą, poznać choć odrobinę nasz najstarszy park narodowy,
stanąć oko
w oko z żubrem - jedź do Białowieży. Zabierz kijki lub wynajmij rower i przemierzaj Puszczę, choćby naszym szlakiem.
Po szczegóły odsyłamy
do mapy.
