Czas marszu: 1,5 godz.
Odległość: 5,5 km
Poziom trudności: bardzo łatwy
Szlak dostępny dla rowerzystów.
Leśny szlak dla wszystkich o każdej porze roku.
Patrząc na bardziej szczegółowe mapy możemy zobaczyć, że w każdej miejscowości istnieje dodatkowy, terytorialny podział,
który funkcjonuje w świadomości mieszkańców niezmiennie od lat, choć nawet najstarsi nie pamiętają skąd te nazwy.
Niektóre nawiązują do topografii, jak Dział, Rzeki czy Górki, niektóre do historii, jak Folwark czy Godkówka.
Ale takie, które się najczęściej powtarzają, wskazują na położenie na uboczu. To Zagórze, Za lasem czy też Podlas.
Jeżeli na mapie zobaczymy Zagórze, to wiemy na pewno, że to taka kraina łagodności. Tu kiedyś żyło się ciężko,
mieszkańcy zdani byli bardziej na siebie – piekło się chleb, łamało monopol spirytusowy, a do pracy, szkoły
czy na zakupy trzeba było pokonać kawał drogi. Często stanowili hermetyczną społeczność, a obcy nie był mile widziany.
Dziś, w dobie samochodu pod każdym domem, dobrze utrzymanych dróg, wszechobecnej telefonii i mody na ekologiczne życie,
wszelkie Zagórza stają się cenionym miejscem do życia. Gdy społeczeństwo się starzeje, zaś młodzi wyjeżdżają szukać pracy,
miastowi emeryci przeprowadzają się w takie miejsca, remontują stare domy i chwalą sobie te położone na uboczu enklawy.
Przez takie Zagórza prowadzi nasz szlak. Tu, gdzie cisza otula wędrowców, gdzie stare chaty mówią o historii tych miejsc,
a nowe domy wskazują, że i młodzi docenili walory tych miejsc. Tu, gdzie życie płynie wolniej, dostojniej, gdzie powietrze jest ciągle czyste
zaś przyroda jest na wyciągnięcie ręki.
Nasz szlak prowadzi spod kościoła w Stępinie, gdzie można bezpiecznie zaparkować samochód, przez północny stok
doliny Stępinki na stępińskie Zagórze. Następnie maszerujemy drogą leśną prowadzącą na Pułanki i docelowo do Frysztaka.
Jest wymarzona do pieszej wędrówki o każdej porze roku - utwardzona, bezpieczna, rzadko uczęszczana.
W lecie pocieszyć oko może rosnący na poboczu grzyb, w zimie przebiegająca opodal zwierzyna.
Po wyjściu z lasu otwiera się panorama na dolinę Wisłoka, Frysztak oraz Glinik [to miejsce na mapach opisane jest
jako Pułanki - Zagórze] i te piękne widoki towarzyszą nam w trakcie zejścia do drogi głównej.
By powrócić do Stępiny, możemy wsiąść do autobusu kursującego do Huty Gogołowskiej, a czujący niedosyt mogą wybrać inny
pieszy szlak prowadzący w kierunku Cieszyny i Stępiny.
Po szczegóły odsyłamy
do mapy.
